سلیمان نبی حکمت را به یک شخص تشبیه می کند که ندا در داده و ما را به سوی خود دعوت می کند: بایستی دست دوستی او را که به سوی ما دراز شده پس نزنیم تا در مصیبتی که در انتظار رد کنندگان این دعوت است، شریک نگردیم ، بلکه با پذیرش این دعوت خدای زنده و حقیقی نیز به دعاهای ما پاسخ داده و ما در امنیت ساکن گرداند.