نویسنده این رساله با احساس همدردی شدید و دوستانه هشدار می دهد که دل ( اندیشه، احساسات، اراده و وجدان) می تواند ما را به سوی طغیان و بی ایمانی علیه خدای زنده و حقیقی بکشاند. به این خطرات اشاره شده وتنها راه علاج برای غلبه بر نیروهای نادیدنی و ضدخدایی که در درون ماست.

خداوند ما عیسی مسیح در دیدار با نتنایل به وی وعده دیدن چیزهای بزرگتری را می دهد. سپس با اشاره به رویایی که یعقوب در بیابان دید، آن را نبوتی درباره خویش اعلام می کند: او همان نردبانی است که زمین را به آسمان وصل می کند.

صلیب خداوند ما عیسی مسیح هسته مرکزی ایمان مسیحی است و بدون فدیه مسیح امکان رستگاری ، بخشش گناهان و آشتی با خدای زنده و حقیقی وجود ندارد. ساعاتی که نجات دهنده ما در تاریکی کامل رنج می کشید، گویی ندای دعوتی است به همه ما تا بدون توجه از آن نگذریم.

خودخواهی و خودشیفتگی مانع جویا شدن و پذیرفته شدن نزد خدای زنده و حقیقی می شود: از راه ایمان به خداوند عیسی مسیح، خودخواهی ما مصلوب شده و ما به اتحاد با خداوند و نجات دهنده خود درمی آییم تا در او زندگی کنیم و نه برای خود.