در فصل ۹ انجیل یوحنا گویی صحنه نمایشنامه ای را نظاره می کنیم؛ کوری مادرزاد، فریسیان، همسایگان آن کور و پدر و مادرش به نوبت روی صحنه آمده و نقش خود را بازی می کنند تا این همه تصویری باشد از اینکه چگونه خداوند ما قادر است تا دیدگانی به روح و جان ما بخشد تا خدای خود را جویا شده وبیابیم.

در این مثل خداوند ما پرده از حقیقتی شگت و باورنکردنی برمی دارد؛ توبه و بازگشت حتی یک گناهکار به سوی خدای زنده و حقیقی باعث شادی در آسمان و خوشی جماعت فرشتگان و مقدسین می گردد.

دیدگاه کتاب مقدس که تا چند دهه اخیر قرنها بود که در جهان غرب اصلی پذیرفته شده بود این بود که همه انسانها ایراد بزرگی دارند. یکی از این ایرادها غرور است و اینکه چگونه زندگی ما را شکل می دهد و عواقب آن به علاوه درمانش توسط خداوند عیسی مسیح.

خداوند ما با مثالی ساده حضور خصمانه و برنامه ریزی شده شیطان را در این جهان توصیف کرده و اینکه چگونه شیطان ذهن بین آدم را اسیر خرافات و تعالیم غلط می سازد . به علاوه او راجع به محبت خدای زنده صحبت می کند و راهی را که وی برای بازگشت و آشتی با خود فراهم کرده است.

شفای مردی که دست خشکی داشت توسط خداوند ما تصویر شگفتی است از نیاز جانهای ما برای شفای معنوی. در این جا می بینیم که چگونه قدم به قدم مراحل تحول روحانی در کلام خداوند ما به جلوه گذارده شده است؛ برخیز، درمیان بایست...دست خود را دراز کن.