Kolejnym pastorem był Benjamin Keach, znany ze swoich książek poświęconych cudom, przypowieściom biblijnym i metaforom, cieszących się nadal popularnością. Keach był ważnym przywódcą baptystycznym, prowadzącym zbór w okresie wielu prześladowań. W czasie jego służby, po odzyskaniu w 1688 roku przez baptystów wolności zgromadzeń, wybudowano pierwszą kaplicę niedaleko mostu Tower Bridge.

Dr John Gill, którego komentarze biblijne wydawane są do dzisiaj, został pastorem zboru w 1720 roku, służąc w nim przez 51 lat. Był jednym z największych znawców Biblii w tamtych czasach. W czasie jego służby kościół udzielał wielkiego wsparcia George’owi Whitefieldowi, zwiastującemu w pobliskim Kennington Common. To tam, w 1739 roku, pierwsze kazania wielkiego przebudzenia doprowadziły tysiące grzeszników do przeżycia nowego narodzenia.

Kolejnym pastorem był dr John Rippon, który przejął zbór w 1771, służąc w nim przez 63 lata. W tamtym okresie był to największy zbór baptystyczny w kraju.

Charles Haddon Spurgeon

Następnym wieloletnim, znanym pastorem był Charles Haddon Spurgeon, który swoje pierwsze kazanie w naszym zgromadzeniu wygłosił w 1853 roku. Nabożeństwa odbywały się wówczas w kaplicy na New Park Street. Po przybyciu Spurgeona, w krótkim czasie tak wielkie tłumy zaczęły przychodzić do kościoła, że zaistniała potrzeba przeniesienia miejsca nabożeństw do dużej, wynajętej sali w Strand, a następnie do Royal Surrey Gardens Music Hall, gdzie zgromadzało się 10.000 ludzi.

Obecny budynek kościoła stoi na terenie zakupionym między innymi ze względu na swoje kluczowe położenie, ale także, gdyż uważane było ono za miejsce spalenia na stosie „męczenników z Southwark”. Na kamieniu węgielnym kościoła znalazły się te słowa: „Krew męczenników jest nasieniem Kościoła”. W czasie służby Charlesa Spurgeona tysiące ludzi nawróciło się do Boga, słuchając jego zwiastowania. Dzisiaj mamy przywilej oddawania chwały Bogu w miejscu o tak bogatej historii.

Charles Haddon Spurgeon był pastorem zboru przez 38 lat, zakładając w tym czasie seminarium dla pastorów, sierociniec, towarzystwo krzewienia literatury chrześcijańskiej oraz wydając czasopismo „The Sword and the Trowel”. W samych tylko hrabstwach otaczających Londyn założono ponad 200 nowych zborów, prowadzonych przez studentów Spurgeona. Jego kazania (wydawane do dzisiaj) wypełniają 62 tomy. Pod koniec służby, w 1887 Spurgeon odłączył zbór od Unii Baptystycznej, ze względu na pogłębiający się w niej liberalizm teologiczny. Dzisiaj pozostajemy nadal niezależnym zborem baptystycznym, posłuszni biblijnemu nakazowi odcięcia się od wszelkiego nauczania niezgodnego z Pismem Świętym. 

Pierwotny budynek zboru z czasów Spurgeona spłonął w 1898 (ocalał jedynie główny portyk oraz podpiwniczenie). Kościół został odbudowany w podobnym stylu. Po raz drugi spłonął, uderzony bombą zapalającą w czasie najdłuższego nalotu w historii II wojny światowej (w maju 1941 roku). Po raz kolejny ocalał główny portyk oraz dolna kondygnacja budynku. W 1957 budynek Metropolitan Tabernacle został odbudowany z zachowaniem poprzedniej powierzchni, jednak w innym stylu.

Nowa Era

W wyniku wojny bardzo zmalała społeczność zboru. Wielu członków dawnej kongregacji nie było w stanie powrócić do zniszczonego przez bomby centralnego Londynu. Do roku 1970 liczba ta spadła tak bardzo, że w zborze pozostała jedynie garstka ludzi, zajmujących kilka rzędów ławek. Jednak Pan ponownie pozwolił odbudować społeczność, błogosławiąc nasze świadectwo. Obecnie w czasie nabożeństw wypełnione są wszystkie rzędy ławek, również na galeriach. Wszelka chwała należy się Panu za wielką liczbę ludzi, którzy w ciągu ostatnich czterdziestu latach przyszli do Metropolitan Tabernacle; za tak wiele świadectw wiary oraz wielorakie służby rozpoczęte w zborze.